Zaczęło się jak w książkach,  czyli przez przypadek. Uczyłam (i nadal uczę!) tanga argentyńskiego, klasycznej jogi, ale twarz... twarz zawsze traktowałam z przymrużeniem oka. Do czasu. Któregoś dnia górna powieka opadła, kącik ust też jakby zmarniał, drugi podbródek rozgościł się na dobre, a sąsiedzi zaczęli mówić do mnie per Pani. Irytacja rosła z każdym spojrzeniem w lustro. Już byłam gotowa na zabiegi, już zbierałam pieniądze. I poszłabym do gabinetu medycyny estetycznej bez zastanowienia, gdyby moja zaufana pani nie była zmuszona zawiesić działalności na jakiś czas. Pomyślałam, że poczekam, przecież nie oddam twarzy byle komu. A tymczasem wzięłam ją w swoje ręce. Bez przekonania. Tylko tak, żeby robić cokolwiek.

Czas mijał, a ja z dnia na dzień z każdym spojrzeniem w lustro irytowałam się coraz mniej. Wkrótce zaczęłam wyglądać lepiej niż dobre 5 lat wcześniej! No jak tak, to zaczęłam ćwiczyć z zaangażowaniem. Kiedy już zdążyłam pokochać tę jogę całym sercem (bo korzyści z praktyki daleko przewyższają wygraną walkę ze zmarszczkami!) przyszła pandemia, a z nią zamknięcie salonów kosmetycznych. Zaczęłam dzielić się online tym, co pomogło mnie. Bo można było samemu, w domu, bez przygotowania i tylko z moimi filmikami i kosmetykami, które już były na stanie. Plan był na miesiąc. Po tym czasie podniosło się wiele powiek i kącików ust. Tych drugich też w uśmiechu, bo joga twarzy to doskonały booster samopoczucia. Dzięki niej nabieramy pewności siebie, za tym idzie ogólna poprawa poczucia własnej wartości, od której już tylko krok do poważnych zmian w życiu. Skuteczność i "fajność” jogi twarzy sprawiły, że już z nią zostałam. W równym stopniu dla siebie, co dla Ciebie.